02/05/2016 02/05/2559
Ce matin, au petit déjeuner, je mange du riz avec un curry de légumes. Le guide compte déjeuner à Lo Manthang donc je dois bien remplir mon petit estomac lol. Au petit déjeuner, je remarque qu’il y a beaucoup de touristes qui vont également à Lo Manthang comme nous pour le festival de Tiji. Certains prennent la jeep, d’autres préfèrent marcher, ce qui est notre cas. Nous partons pour Lo Manthang à 7h34.
เช้าวันนี้เรากินข้าวกับแกงผักเป็นอาหารเช้า เพราะไกด์บอกว่าเราจะไปกินข้าว กลางวันที่โลมานตางเลย ฉะนั้นก็ต้องกินอะไรที่อยู่ท้องได้นานๆ สำหรับเราแล้วแน่นอนนั่นก็คือข้าวนั่นเอง ช่วงที่ทานอาหารเช้า เราก็สังเกตเห็นนักท่องเที่ยวคนอื่นๆก็มุ่งหน้าไปโลมานตางเหมือนเราเช่นกัน เพื่อที่จะไปร่วมชมเทศกาลทิจิ บางคนก็นั่งรถจี๊ปไป บางคนก็เดิน แต่สำหรับพวกเราแล้วก็ต้องเดินไปอย่างแน่นอน เราออกเดินทางไปเมืองโลมานตางกันตอน 7:34น
Nous prenons la déviation pour prendre le chemin hors des sentiers battus. C’est assez difficile mais le panorama vaut vraiment le coup. Nous traversons beaucoup de montagnes. Je me sens vraiment bien aujourd’hui. Ça y est ! Mon corps s’adapte à l’altitude !
ในตอนแรกเราก็เดินไปตามถนนหลัก สักพักผู้ช่วยไกด์ก็พาเราลัดเลาะไปในทางที่นักท่องเที่ยวไม่ใช้กัน ทางค่อนข้างจะลำบากและเหนื่อย แต่วิวที่เราได้เห็นมันคุ้มค่ามาก ตลอดทางเดินเราเห็นวิวภูเขาที่ดูเหมือนจะเป็นเนินทะเลทราย เราเดินลัดเลาะข้ามภูเขาหลายลูกมาก วันนี้เรารู้สึกว่าร่างกายเราปรับตัวได้แล้ว เวลาเดินเราไม่รู้สึกเหนื่อยง่ายเหมือนวันแรกๆ
Plus tard, nous rattrapons le chemin principal. Beaucoup de jeep passent, ainsi que d’autres trekkeurs. Sur le chemin, le guide assistant met la chanson “Give me everything”. Oh ! c’est mon tube préféré !! Après l’avoir dit, il met cette chanson en boucle lol. Mais bon, ça marche quand même ! On pourrait dire que la chanson “Give me everything” m’aide à marcher jusqu’à Lo Manthang hahaha.
สักพักเราก็กลับมาเดินทางธรรมดา เราก็เริ่มเห็นรถจี๊ปพร้อมนักท่องเที่ยวขับผ่านไป และเห็นนักเทรคเกอร์คนอื่นๆมุ่งหน้าสู่โลมานตางเช่นกัน ระหว่างทางเดิน ผู้ช่วยไกด์ก็คอยเปิดเพลงตลอดทาง คงจะเป็นกำลังใจในการเดิน สักพักเรามาสะดุดที่เพลง Give me everything โหย เป็นเพลงโปรดช้านนนนน พอเราบอกเค้าไปว่าชอบเพลงนี้มาก คราวนี้แหละฮีเปิดซ้ำๆตลอดทางเลยจ้า แต่มันก็ได้ผลนะ ถือว่าเพลง Give me everything ช่วยให้เราเดินไปถึงโลมานตางเลยล่ะ 555
En arrivant à Lo Manthang à 14h20, je vois beaucoup de boutiques, pas comme dans les autres villes : boulangerie, magasins de vêtements, de chaussures et des souvenirs etc.
และแล้วเราก็มาถึงโลมานตางเมืองหลวงของอาณาจักรมุสตางตอน 14:20น ขณะที่เราเดินไปที่พัก เราก็สังเกตเห็นร้านรวงที่เราไม่เห็นในเมืองอื่นๆ อาทิเช่น ร้านเบเกอรี่ ร้านขายเสื้อผ้า รองเท้า ร้านขายของที่ระลึก ฯลฯ
Lors du déjeuner à notre lodge, le guide nous annonce un changement de programme. Le festival de Tiji débute demain alors que dans notre programme il doit commencer après demain. Il était prévu que nous partions visiter et dormir dans une autre ville demain pour revenir ensuite à Lo Manthang. Mais si nous rendons notre chambre, elle sera proposé à d’autres clients et nous n’aurons plus d’hébergement après demain à Lo Manthang parce que tout sera complet. Nous sommes donc obligés de rester à Lo Manthang 5 nuits consécutives.
หลังจากที่เอาของไปเก็บในห้องเรียบร้อย เราก็ออกมาทานอาหารกลางวันที่เกสท์เฮ้าส์ ไกด์เข้ามาบอกว่าอาจจะต้องมีการเปลี่ยนโปรแกรม เพราะว่าเทศกาลทิจิจะเริ่มวันพรุ่งนี้ แต่ในโปรแกรมของเราคือวันมะรืน แล้วเราก็มีแพลนที่จะไปอีกที่หนึ่งในวันพรุ่งนี้ ถ้าเรากลับมาที่โลมานตางวันมะรืนก็จะไม่มีที่พักเพราะว่าทุกที่เต็มหมด เพราะฉะนั้นเราจึงต้องพักที่โลมานตางไปตลอด 5 วันติดกัน
03/05/2016 03/05/2559
Réveil à 6h pour visiter Chhoser. Nous devons partir tôt pour pouvoir revenir à temps à Lo Manthang pour assister à la première journée du festival de Tiji.
วันนี้เราตื่นแต่ 6 โมงเช้าเพื่อไปชมเมือง Chhoser เราต้องรีบไปแต่เช้าเพราะว่า ต้องกลับมาให้ทันเทศกาลทิจิ
Nous prenons la route principale où beaucoup de jeeps passent. Sur le chemin, je croise une jeune fille (6 – 7 ans je pense), qui porte du bois sur son dos ! Je suis étonné. Mais ça n’a pas l’air très lourd pour elle ! Impressionnant !
เราใช้เส้นทางหลักในการเดิน ระหว่างทางก็มีรถจี๊ปผ่านมาหลายคัน โดยพวกเขาก็มุ่งหน้าไปทางเดียวกับเราเช่นกัน เราสังเกตเห็นชาวบ้านที่เดินสวนกับเราพร้อมแบกสัมภาระบนหลังที่ดูท่าทางคงจะหนักเอาการ แต่ที่เราทึ่งอย่างมากก็คือเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูหน้าตาแล้วน่าจะอายุประมาณ 6-7 ขวบ น้องเค้าแบกไม้หนักมากอยู่บนหลัง แต่ดูจากสีหน้าของน้องเค้าก็ดูไม่ยักกะหนักอะไร
À Chhoser, nous achetons un ticket pour la visite à 1.000 roupies (8,3€). Ce ticket nous permet de visiter la grotte de Jhong, le monastère et la grotte de Konchaling. Nous allons visiter cette dernière le 6 mai. À peine arriver à la grotte de Jhong, j’ai envie de sortir tout de suite. Rien à voir dans cette grotte, le chemin est trop étroit. J’ai même du mal à descendre l’escalier. Heureusement, une suisse-allemande m’aide à descendre saine et sauve.
เราเดินมาถึงเมือง Chhoser และจ่ายค่าบัตรชมสถานที่ท่องเที่ยวคนละ 1,000 รูปี (324 บาท) ซึ่งบัตรนี้สามารถให้เราเข้าชมได้ 3 สถานที่คือ ถ้ำ Jhong วัด และ Konchaling (ซึ่งเราจะไปที่สุดท้ายนี้ในวันที่ 6 พฤษภาคม) เราเริ่มเยี่ยมชมถ้ำก่อน แต่เดินเข้าไปไม่ถึงสิบนาที เราก็ออกมาอย่างรวดเร็ว ในถ้ำนี้ไม่มีอะไรน่าสนใจให้ชมเลย ทางเข้าก็แคบมาก ทางเดินแทบจะไม่มี ในตอนที่จะออกมา เราต้องลงบันไดไม้ที่ชันและน่ากลัวมาก โชคดีที่มีผู้หญิงสวิสคนหนึ่งช่วยเราลงไป นางน่ารักมากๆ
Après la grotte, nous visitons le monastère qui est également une école. Nous discutons un peu avec les écoliers (petits moines). Ils nous répondent très bien en anglais.
พอออกจากถ้ำปุ๊บ เราก็ไปเยี่ยมชมวัดที่อยู่ใกล้ๆ วัดนี้ก็ยังเป็นโรงเรียนอีกด้วย เราเข้าไปคุยกับนักเรียน (น่าจะเป็นเณร) เป็นภาษาอังกฤษ ซึ่งนักเรียนก็ตอบกลับมาชัดถ้อยชัดคำดีมาก
Une petite pause thé sur le chemin du retour. Nos guides prennent de l’alcool qui ressemble à du lait comme d’habitude. Curieuse, une fillette s’approche de nous en mâchant du chewing-gum.
ขากลับไปโลมานตาง เราแวะดื่มชากันที่บ้านหลังหนึ่ง ส่วนไกด์สองคนของเราก็ดื่มเหล้าพื้นบ้านของที่นี่ที่หน้าตาเหมือนนม (ตามที่เราได้บอกไป) มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเราคิดว่าน่าจะเป็นลูกสาวของเจ้าของบ้านหลังนี้ น้องเค้าเข้ามามองพวกเราด้วยความอยากรู้อยากเห็น พร้อมกับเป่าหมากฝรั่งให้เราชม
Nous arrivons à Lo Manthang vers 13h. Beaucoup de jeep de touristes sont déjà là. Le festival commence à 15h. Nous avons encore du temps pour déjeuner. Avec la foule de touristes, nous attendons très longtemps pour avoir nos plats et il n’y a même pas assez de tables. Il faut donc aller dans la cuisine pour manger. Cela sera une bonne occasion pour observer comment ils préparent les plats lol.
เรามาถึงโลมานตางตอนบ่ายโมงนิดๆ เราเริ่มสังเกตเห็นรถจี๊ปและนักท่องเที่ยวเยอะมาก ไกด์บอกเราว่างานจะเริ่มขึ้นตอนบ่าย 3 โมง เพราะฉะนั้นเราก็ยังมีเวลาทานข้าวกลางวันกันก่อนไป แต่เราใช้เวลารออาหารนานมาก เพราะนักท่องเที่ยวเยอะ ต้องต่อคิวนาน ขนาดโต๊ะทานข้าวยังไม่มีเลย เราจึงต้องไปกินข้าวในครัว แต่ถ้าคิดอีกทีก็ดีเหมือนกัน ทำให้เราเห็นว่าเค้าทำอาหารกันยังไง ได้บรรยากาศไปอีกแบบ
Après le déjeuner, nous nous précipitons au festival à 14h30 pour avoir de bonnes places devant. Pour parler un peu de ce festival de Tiji (Tenchi) , il se tient chaque année pendant 3 jours devant l’ancien palais royal de Lo Manthang. Le Tiji est l’abbréviation de “Tempa Chhirim” qui signifie “La prière pour la paix du monde”. Ce festival a pour but d’honorer les divinités du bouddhisme. Cette année, il a été célébré du 3 mai au 5 mai 2016.
เรากินข้าวเสร็จตอนบ่าย 2โมงครึ่งก็รีบไปที่งาน เพราะกลัวว่าจะไม่ได้นั่งข้างหน้า เรามาพูดถึงเทศกาลทิจิซักนิดนึง เทศกาลทิจิ (Tiji หรือ Tenchi) จะจัดขึ้นทุกๆปี เป็นเวลา 3 วันที่ลานหน้าพระราชวังเก่าที่เมืองโลมานตาง (Lo Manthang) เมืองหลวงของอาณาจักรมุสตาง ประเทศเนปาล คำว่า Tiji มาจากคำว่า « Tempa Chhirim » ซึ่งแปลว่า การขอพรเพื่อความสงบสุขของโลก จุดประสงค์หลักๆของเทศกาลนี้ก็คือการขอพร บูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์และเทพเจ้าในศาสนาพุทธ ในปีนี้ การฉลองเทศกาลทิจิมีขึ้นในวันที่ 3 ถึง 5 พฤษภาคม 2559
Il faut payer pour avoir le droit de filmer et de prendre des photos durant le festival. Pour 3 jours, nous payons 26€ pour le caméscope et 13€ pour l’appareil photo.
เราจำเป็นต้องจ่ายเงินในการถ่ายวิดีโอและถ่ายรูปเทศกาลทิจิ ซึ่งคิดเป็นเงิน 3,150 รูปี (1,023 บาท) สำหรับการถ่ายวิดีโอสามวัน และ 1,575 รูปี (511 บาท)สำหรับการถ่ายรูปสามวันเช่นกัน
Au festival, j’ai l’impression qu’il y a plus de touristes que de népalais. Nous sommes en cercle. Le centre est dédié au spectacle. Plus tard, les petits moines entrent et s’installent devant, en face de nous. Les moines commencent à jouer de la trompette et du tambour. Le spectacle commence. 10 moines en costume traditionnel entrent et dansent répètitivement en cercle.
ในงานเทศกาล เราเห็นนักท่องเที่ยวเยอะมาก เยอะกว่าชาวเนปาลอีก บางทีเราก็คิดว่างานนี้จัดมาเพื่อให้นักท่องเที่ยวอย่างเราๆหรือเปล่า เรายืนล้อมเป็นเป็นวงกลม ส่วนตรงกลางจะเป็นพื้นที่สำหรับการแสดง สักพักเราเห็นเณรเดินเข้ามานั่งข้างหน้าพร้อมพระผู้ใหญ่รูปอื่นๆที่ตามมาทีหลัง เสียงแตรดังขึ้นพร้อมกับเสียงกลองที่โดยพระ การแสดงได้เริ่มขึ้น มีชายประมาณ 10 คนใส่ชุดพื้นเมือง และเดินเข้ามาพร้อมกับร่ายรำเป็นวงกลม เป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ
